JARIG IN LOCKDOWN

Ze wordt 29, ons dochter. Op de rand van the twenties. Het land is net tien dagen in lockdown.

Al van kindsbeen af , keek ze weken voordien al uit naar DE bewuste dag. Telkens weer opnieuw werden we eraan herinnert dat ze  “bijna” jarig was. We vierden ze dan ook gewoontegetrouw met toeters en bellen, met versierde stoelen, met heel wat verrassende geschenkjes, met een feest voor de vrienden, een feest voor de familie, een uitje… Niets was teveel voor ons zondagskind, onze wervelwind, ons bundeltje energie, ons prinsesje op de erwt.

Dit jaar was er een gezellig etentje gepland met het hele gezin, in ons favoriete restaurant aan de waterkant, boekte ik een moeder-dochter yoga weekend en kreeg ze de hele hoop benodigdheden erbij. Even een feestelijke adempauze tussen het harde werken door.

Corona stak er echter een stokje voor. Blijf in uw kot is nu de gangbare norm. Samenkomen om te vieren mag dus al helemaal niet.

En toch is het feest.  Als bij toeval woont haar broer met zijn vrouw even bij dochterlief en haar liefje in. Verbouwingen ... weet je wel ? Zij weten als geen ander dat miss zussie graag verwend wordt. En zo geschiedde. Er wordt typische Gentse kost besteld bij hun lokaal lievelingsrestaurant met frietjes en al en al, een chocoladetaart en kaastaart worden geleverd aan huis en de wijn staat klaar.

Hun bubbel is niet onze bubbel, dus klinken wij met bubbels in een glas vanop afstand via de tablet. Een etentje met de jarige job elk in zijn kot. Het is een keer iets anders en het voelt niet goed. Maar wat moet , moet en wanneer de taart met kaarsjes wordt geserveerd zingen we luidkeels “HAPPY BIRTHDAY” mee. Haar ogen glanzen zie ik en ik vraag me af of het van pure blijdschap is, van stil geluk of van klein verdriet.

Het is ongewoon om een feestje met een knop te moeten verlaten en plots zitten we weer helemaal alleen met ons twee aan onze keukentafel. Gelukkig is er chocoladetaart.

Mieke